Keşke hayatımızı bu bilgisayar oyunları kurgular gibi
kurgulayabilsek. Keşke yaşamımızdaki bazı karakterlerin üstüne sağa tıklayıp
silip atabilsek. Ve hatta sormasalar silmek istediğinizden emin misiniz diye. Çünkü
belki dayanamaz o zorbaları tekrar hayatımıza sokabiliriz. Oda kendini bu
oyunun ana karakteri falan sanıverir.
 |
| niye bomberman?? çünkü kendimi kurtarayım derken salak salak elinde bombayla gezip olur olmaz yerde patlatan dengesiz... |
Evet, yaşamımızda böyle insanlarla o kadar çok
karşılaşıyoruz ki. Bazen elimi çenemin altına koyup öyleee tv izler gibi
izliyorum. Ne dediklerini değil aslında o cümleleri kurarken aslında ne
düşündüklerini merak ediyorum. Bazıları ne kadarda bayağı oluyor değil mi. İşte
o anlarda bu türün bir parçası olmaktan rahatsız oluyorum. Kendime olan saygımı
yitiriyorum. “Vayyy” diyorsun “bu modeli de mi varmış bunların diyiveriyorsun.”silip
atamıyorsun işte. Ama tahammül etmeyi öğreniyoruz. Sen playstation oynarken
karşındaki savruk savruk dolaşan bomberman olunca “yok artık bu kadarda mal
olamaz” diyorsun. Oluyor ama işte oluyor.
Ama tabi bu kadar olumsuz da olmamak lazım. Bu oyuna heyecan
katan aslında hani bu oyunlarda karşıdan karşıya geçen kendi halinde tipler
vardır. Bazıları da matiklerden para falan çekerler. Tıpkı onlar gibi gri olan
ama asıl hikâyeleri yaratan tipler. Yaşamın bir ucundan tutmuş illa “bişi
olucam” diye ağlayan şımarık ukala aile çocukları gibi değil onlar zaten bir
oyunun karakteridir aslında. Tanımak istersin merak uyandırır. Dinlersin senin
dışında bir dünya keşfetmenin zevkiyle “evet rabbim onları yaratmış ama bak
bunları da yaratmış” deyip seni hayata bağlayan güzel insanlar.
Evet, günaydın hepinize. İyi ki varsınız. Ve ben
bazılarınızı iyi ki tanıyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder