...MA-DIM

Hiç bir şeyi gerektiği kadar sevemedim

Korkarım âşıkta olamadım anlatıldığı gibi

Gecelerimi bölecek sevdalarım olmadı benim

Hiçbir sanatçı arkasından çığlıklar atılacak kadar güzel sözler söylememişlerdi

Hiçbir şiir duygularımın merkezinden geçmedi

Hayranlık duygusunu hiç hissetmedim ben

Ve hiç kimseye tam anlamıyla kin de duyamadım.

Affettiğimi düşünenler büyütürken beni gözlerinde

Ben kimseye gerektiği kadar değer vermediğim için affettim onları

Yani adam gibi kinlenecek kadar bile kıymetli kimsem olmadı

Hep teğet geçti duygular bende

Ben dalmak isterken bu okyanuslara

Hep yer değiştirdi duygular

Tam dibine varmadım

Kimseyi kaybettiğim için adam gibi ağlayamadım

Hep yarım bir tebessüm kaldı yüzümde

Ya Ne olduğunu anlayamadım

Ya da çok geçmiş oldu üstünden olanların

Sanal dostlarım oldu benim adam gibi içimi döküp dertleşemedim bile

Kimseye özümü paylaşacak kadar güvenemedim

Hep bir gözüm açık kaldı yanımdakilere

Nasıl yapar bunu diyecek kadar şaşırtmadı kimse beni

Çünkü kimsenin kimseyi kendinden daha çok sevmediğini çok erken öğrendim

Çıkarları söz konusu olduğunda hiç düşünmeden satacak dostlarım oldu benim

Ben onları çok iyi tanıdığımdan

Hiç hayal kırıklığına bile uğramadım

Özlemlerimi bile yüreğimin en derinine gömdüğümü yıllar sonra fark ettim.

Kimseyi yana yakıla özlemedim

Burnumda hiçbir şey tütmedi.

Hiçbir yemeği ağzımdan salyalar akarak yemedim

Kimseden korkmadım

İçim hiç ürpermedi.

Kimseye ve hiçbir şeyi kaybedeceğim diye panikler yaşamadım

Gidenlere el sallamaktı görevim

Adam gibi öfkelenemedim bile kimseye

Hiçbir şeye ve hiç kimseye kafa tutamadım

Sanırım:

Sanırım ben yaşamadım

a.okul