ya evet bazen kendime kızmıyor değilim. hani okuyorum yazdıklarımı bir zaman sonra özellikle şiirlerim böyle sanki hafif çatlak, kızgın bunalımlı bir hava yaratıyor. haa yanlış anlaşılmasın elbette hissederek yazıyorum. benim karakterimle alakalı bir şey bu. ben biraz sıkıntıyı dibe vurup yaşayan biriyim. yani benim öfkelenmem için büyük bir şey olmasına gerek olmuyor, hayalkırıklığı denen şeyde öyle aylarca falan süren bişi değil. olup bitiyor. ama şu da bi gerçek ki şiirlerim benim öfkemden kinimden arada farekttiğim( allahtan arada bi:) insanların adiliğinden besleniyor bu da çok normal değil mi. sanat neyden beslenirki? ama genel manada ben bu havalardayım. videoyu hep birlikte izleyip eylenelim. hadi hep beraber...haydaaaaaaa:))))
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder