KIRIK

Hani bir ahenk vardır dilinizin ucunda belleğinizin taaa derinliklerinde.

Ama bu bir şarkı falan değildir tanıdık bir şiirde değil. 

Ama içinde akıp gider. 

Bir gün uyanırsın için akmaya başlamış 

Sonra bunu yemekten sonra… 

Dinlenirken fark edersin… 

Sonra akşamüzeri yatağa gidecekken… 

Aslında daha çok kendi kendinle kaldığında. 

Ya biraz da tok olduğunda :)

Dahası bedenin doyduğunda fark edersin 

Yüreğinin açlığını

Ciğercinin kapısındaki kedi iniltisi gibidir. 

Bir ses gelir… 

Bir akış… 

Yüreğinden tüm ruhuna salınan. 

Ve eğer fark edersen hemencecik geçersin klavyenin başına yahut bir kalem kâğıt alıverirsin başlarsın döktürmeye. 

Peki, şimdi nedir bu içimdeki akışın nedeni. 

Söylesene yüreğim ne kaynamakta içinde. 

Bir küçük hüzün mü yoksa bir küçük sevinç mi bu güzel yaz mevsimine dair. 

Bilemedim ama. 

Tıpkı kırık ağrısı gibi nüksetti yine bu havalarda… 

Sancıyor… 

...

Kırık… 

!...

Bilemedim nerem kırık… 

?...

Yüreğim (söylesene neren) kırık…