NE SÖYLEYEMEDİN?

Bir insan ömrü kaç insan tanıyarak geçiyor. Kimleri sokuveriyoruz şu beynimize. Sanki emniyet arşivi gibi kafamız. Gerekli gereksiz herkes orda bakkalından sokaktaki dilencisine, komşuma, akrabama, aileme kadar. İyi kötü birbirine karışmış, sanırım biraz beyin bulanmış, motor kaynatıyor, suretler bir şey ifade etmiyor. Söylenenler gibi. Kurulan cümlelerin hiçbir anlamı yok. Gereksiz nezaket cümleleri. Kalıplaşmış Türkçe deyimler gibi sözlüklerden fırlama. Duygusuz yorumsuz bir sürü dialog.

Tepkilerde öyle.. Hepsi yapay hepsi çalıntı. Sonradan görme iğreti duruşlar. Olmak istediklerini olmaya çalışan gösteri çocukları gibi süslenmiş insanlar.

Hâlbuki söylenenlerden çok düşündükleri, baktıklarından çok gizledikleri mühim. Ve yakalayıverirsin o kaçamak bakışları. İşte anlık gece yarısı moduna geçmiş bir anlık boş bulunuşluktur. Yakalayıverirsin.

Aslında insanlar söyledikleriyle değil söyleyemedikleriyle, yaptıkları değil yapamadıklarıyla tanımlanırlar.