ÖZÜR DİLEMEK Mİ BÜYÜKLÜK? AFFETMEK Mİ?

Hata ve yanlış yapamaya ne kadar meyilliyiz, iş yaptıklarımızdan pişman olmaya gelince Allah’ın affetmesi içinde ne kadar ısrarlı yüksek beklentiliyiz. Yanlışları yaparken hep bir gerekçemiz var ama affedilmeyi dilerken cömert olmasını isterken de aynı şekilde ısrarlıyız.

Oysa... Hata yapan bir arkadaşımız bir dostumuz olduğunda affetmek ne kadar zor. Bağışlamak ne kadar güç. hep affetmenin hafifliğinden bahsederken yanlış yaptığımız zaman Allahtan af dilerken ne kadar rahatız peki içimiz en derinden incindiğinde peki elinden tüm oyuncakları alınmış bir çocuk gibi kaldığınızda bunu size yapanı bu kadar kolay affedebiliyor muyuz.

Evet, beni tanıyanlar bilir aslında iyimser bir insanımdır ve insanlara hep bunu öğütlerim. iş kendi yüreğime geldiğinde bunu başaramıyorum. İnsan kendini her geçen gün daha iyi tanıyor işin aslı en sürprizlerle dolu olan insanoğlunun kendisi. Çünkü ben kendimle bile hayretlere düşüyorum. Kolay bağışlayamadığımı fark ettim mesela, sanıldığı kadar unutmadığımı söylenen cümleleri. Sanırım sanatın bir ucundan tutunmuş biri olarak insanları fazla önemsiyorum ve insana dair her şeyi. Hiç bir cümle rastgele olamaz hiç bir mimik ve hiçbir davranış. Her şey olması gerektiği için olur, istendiği için, yanlışlıkla diye de bir şey yoktur. Kişi bencilleşir ve kendi egosu üstünden kendini doğrultur. Seni harcar hatasını kapatmaya yamasındır bu kadar. Sonra senden hiçbir şey olmamış gibi davranmanı bekler. Çünkü kendi aç egosu doymuştur ve yoluna kaldığı yerden devam etmek ister.

Özür dilemek mi büyüklüktür affetmek mi? söyleyin bana hangisi. Özür dilemeyen şişkin bir egomu affedemeyen kırık bir yürek mi. dahası güç. 

a.okul