Üzülüyorum tabi ama yapacak bişey yok. İçim dört tarafı açık eski bir yapı gibi cereyan içinde. İçimde gerçekten fırtınaların estiğini hissediyorum. Sanki parti bitmiş herkes evlerine dağılmış. Kimse kalmamış. İç sesim yankı yapıyor. Ama yine de biliyorum yapacak bişey yok. Bazen sadece oturup beklemek gerekir. Bazen sadece sessizce beklemek dünyanın en zor işi olabilir . Özellikle için cereyan içindeyken...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder