nasıl ki bazı öğretmenlerimizi hayatımız boyunca hiç unutmayız. kimini hasretle, minnetle... kimini öfkeyle malesef... aslında bir farkı da yok, öğretmenlikte öyle bir durum. bazı öğrencilerimi ben de özlüyorum . varlığından haberdar olamadığım. ne yaptığını bilemediğim öyle çok sevdiğim öğrencim var ki. hep öğrenci öğretmen ilişkisinden bahsedilirken öğretmenimiz şöyleydi böyleydi gibi anlatırız. ya ben? ya biz? biz sevmiyor muyuz. yani bu işi kimse bana silah zoruyla yaptırmıyor. belki doğruda değil bu kadar sevmem ama seviyorum işte:)
bu gün üç tane dünya tatlısı öğrencimle ilk defa bir kafe de buluşup sohbet ettim. hoşuma gitmedi desem yalan olur. bende çok keyif aldım. onlar benimle vakit geçirmekten sohbet etmekten dolayı çok memnun görünüyorlardı. bense onların o ışıl ışıl bakışlarıyla enerjileriyle dolup taşıyordum.
bir kaç poz fotoğraf çekindik gönderirlerse yükleyeceğim. ama göndermezlerse de bahsetmek istiyorum onlardan.
vildan- şeymanın elinde renklenmiş |
şeyma |
furkan |
allah haklarında hayırlısını versin hepsi için. herşey gönüllerince olsun gönülleri yürekleri temiz çocuklarım. varlığınızla cesaretleniyorum. iyiki varsınız. çoğuna rağmen...
( pironi ti eğer çektiğin resimleri gönderirsen ekleyeceğim:)
a.okul
2 yorum:
varlığınız bize güç veriyor.. teşekkürler hocam. herşey için..
sizlerde bana güç veriyorsunuz. çok teşekkür ederim:)
Yorum Gönder