HIRSIZ

hangi hırsız çaldı içindeki umudu.
sen böylesine ne kadarda fakir görünülorsun.
biliyorsun değil mi umutsuz insandır en fakir insan.
ve ben hep üzülmüşümdür onlar için...
halbuki bir gülümsesen her şey değişecek yüreğinin biryerlerinde bir umut yeşerecek...
ve sen böylesine fakir olmayacaksın bir ömür boyu...

OKYANUS

Evet…

Nereye olduğunu bilmiyorum ama içimdeki o uçsuz bucaksız okyanuslarda gezinen bir gemi var.

Hapsolmuş maviliğine yüreğimin.

Hışırtısını duyduğum sakinliğini kimi zaman hissettiğim, dalgaları içime içime çarpan bir okyanus var.

İçim ne büyük ne kocaman, bu ne büyük bir mavi ve bu ne büyük boşluk.

Gömmüş gibi içine her şeyi.

Üstüne koca bir okyanus içmiş yüreğim acılarımın.

Lakin dinmiyor sızısı.

Lakin dinmiyor ateşi. 

...

Ey yaşam savurma beni ne olur, içimdeki okyanuslar dalgalanıyor.

Taştım taşıyorum..

Durdur beni.

Yoruluyorum ben yoruluyorum.

Dur ne olur.

Biraz dur.

ben affedemediğim için siz beni affedin:(((

ahkam kesme konusunda üstüme yok. affetmek büyüklüktür. sonra affeden insan aslında kendini hafifletir, yüktür bırakmak gerekir, kendi özgürlüğümüz için affetmeliyiz...vs ..vs.. bunu bana söyleyenler de çok. 
içimde coşkuyla yaşama sevincim varken, herşeyi doyasıya severken ve mutluyken
affedemiyorum ama. olmuyor işte. kırgınım. seviyorum ama seviyor olmam kırgınlığımı hafifletmiyor. konuşmak görmek istemiyorum ama aynı zamanda çok seviyorum. ama bağışlayamıyorum. beni böylesine incittikleri için hoş göremiyorum.. 
anlatamam ki...
anlatsamda anlamazsınız...
ne garip şeylere takılıp kaldığımı görseniz inanamazsınız belki...
çünkü bir kaç cümleyle anlatılacak gibide değil.
mimiklerin bile önemi varken...


olmuyor işte...
ben affedemiyorum...ne olur beni affedin...ben affedemiyorum...